Ξέρω πως χάθηκα για αρκετές μέρες αλλά έγιναν πολλά.....είπα και εγω μια ταπεινή νοσηλεύτρια να πάρω μια άδεια 2 εβδομάδων και ενώ όλα κυλούσαν τέλεια με ηρεμία και ξεκούραση την πρώτη εβδομάδα την προηγούμενη τετάρτη δέχτηκα τηλεφώνημα απο τον δίδυμο αδελφό μου πως πρέπει να μπει για ένα χειρουργείο το Σάββατο. Αφου έπαθα το πρώτο σοκ και μετά τις απαντήσεις στις ερωτήσεις μου καθησυχάστηκα, έψαξα για εισητήρια για Αθήνα.
Έφυγα λοιπόν για Αθήνα παρασκευή και μπήκαμε για χειρουργείο το σάββατο, περιττό να σας πω οτι το αγχος και το στρες που πέρασα δεν μπορώ να σας το περιγράψω,νόμιζα πως θα είναι ένα συνηθισμένο χειρουργείο, όμως μόλις είδα να τον πιάνει η αναισθησία και να κοιμάται βούρκωσα και ευχόμουν απο μέσα μου να πάνε όλα καλά. Μετά απο 3 ώρες χειρουργείου και με την πίεση του να έχει γίνει ανσασερ και εμένα στα πρόθυρα κατάρευσης(νοσηλεύτρια αναισθησιολογικού σου λεέι ο άλλος αλλα πιστέψτε με είναι πολύ διαφορετικό να είναι δικός σου άνθρωπος στο τραπεζι του χειρουργείου)όλα πηγαν καλά και το χειρουργείο πήγε καλά και ο αδελφός μου ξύπνησε και εγώ γλίτωσα την κατάρευση.
Σε αυτο το σημείο θα πρέπει να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά (οι οποίοι τυνχάνουν να είναι και συνάδελφοι του αδελφού μου αφού και ο ίδιος είναι νοσοκόμος στο χειρουργείο)του χειρουργείου και του αναισθησιολογικού τμήματος της Ευρωκλινικής(είστε υπέροχοι!!!) καθώς και τον ιατρό τον κύριο Τομπρή και τον αναισθησιολόγο κύριο Λεμονή.Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους!!!Άντε αδελφέ περαστικά!!!
Και ιδού τα πειστήρια όχι του εγκλήματος αλλά του χειρουργείου:
Έφυγα λοιπόν για Αθήνα παρασκευή και μπήκαμε για χειρουργείο το σάββατο, περιττό να σας πω οτι το αγχος και το στρες που πέρασα δεν μπορώ να σας το περιγράψω,νόμιζα πως θα είναι ένα συνηθισμένο χειρουργείο, όμως μόλις είδα να τον πιάνει η αναισθησία και να κοιμάται βούρκωσα και ευχόμουν απο μέσα μου να πάνε όλα καλά. Μετά απο 3 ώρες χειρουργείου και με την πίεση του να έχει γίνει ανσασερ και εμένα στα πρόθυρα κατάρευσης(νοσηλεύτρια αναισθησιολογικού σου λεέι ο άλλος αλλα πιστέψτε με είναι πολύ διαφορετικό να είναι δικός σου άνθρωπος στο τραπεζι του χειρουργείου)όλα πηγαν καλά και το χειρουργείο πήγε καλά και ο αδελφός μου ξύπνησε και εγώ γλίτωσα την κατάρευση.
Σε αυτο το σημείο θα πρέπει να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά (οι οποίοι τυνχάνουν να είναι και συνάδελφοι του αδελφού μου αφού και ο ίδιος είναι νοσοκόμος στο χειρουργείο)του χειρουργείου και του αναισθησιολογικού τμήματος της Ευρωκλινικής(είστε υπέροχοι!!!) καθώς και τον ιατρό τον κύριο Τομπρή και τον αναισθησιολόγο κύριο Λεμονή.Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους!!!Άντε αδελφέ περαστικά!!!
Και ιδού τα πειστήρια όχι του εγκλήματος αλλά του χειρουργείου:
Μια μέρα πριν βγήκαμε το βράδυ
Την ημέρα της επέμβασης μέσα στο χειρουργείο
Με τα κοριτσια του αναισθησιολογικού!!!
Με εμένα!!!!
Με ενα απο τα παιδιά του χειρουργείου
Και κατα την διάρκεια της επέμβασης