CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Εδω είμαι πάλι!!!!

Ξέρω πως χάθηκα για αρκετές μέρες αλλά έγιναν πολλά.....είπα και εγω μια ταπεινή νοσηλεύτρια να πάρω μια άδεια 2 εβδομάδων και ενώ όλα κυλούσαν τέλεια με ηρεμία και ξεκούραση την πρώτη εβδομάδα την προηγούμενη τετάρτη δέχτηκα τηλεφώνημα απο τον δίδυμο αδελφό μου πως πρέπει να μπει για ένα χειρουργείο το Σάββατο. Αφου έπαθα το πρώτο σοκ και μετά τις απαντήσεις στις ερωτήσεις μου καθησυχάστηκα, έψαξα για εισητήρια για Αθήνα.

Έφυγα λοιπόν για Αθήνα παρασκευή και μπήκαμε για χειρουργείο το σάββατο, περιττό να σας πω οτι το αγχος και το στρες που πέρασα δεν μπορώ να σας το περιγράψω,νόμιζα πως θα είναι ένα συνηθισμένο χειρουργείο, όμως μόλις είδα να τον πιάνει η αναισθησία και να κοιμάται βούρκωσα και ευχόμουν απο μέσα μου να πάνε όλα καλά. Μετά απο 3 ώρες χειρουργείου και με την πίεση του να έχει γίνει ανσασερ και εμένα στα πρόθυρα κατάρευσης(νοσηλεύτρια αναισθησιολογικού σου λεέι ο άλλος αλλα πιστέψτε με είναι πολύ διαφορετικό να είναι δικός σου άνθρωπος στο τραπεζι του χειρουργείου)όλα πηγαν καλά και το χειρουργείο πήγε καλά και ο αδελφός μου ξύπνησε και εγώ γλίτωσα την κατάρευση.

Σε αυτο το σημείο θα πρέπει να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά (οι οποίοι τυνχάνουν να είναι και συνάδελφοι του αδελφού μου αφού και ο ίδιος είναι νοσοκόμος στο χειρουργείο)του χειρουργείου και του αναισθησιολογικού τμήματος της Ευρωκλινικής(είστε υπέροχοι!!!) καθώς και τον ιατρό τον κύριο Τομπρή και τον αναισθησιολόγο κύριο Λεμονή.Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους!!!Άντε αδελφέ περαστικά!!!
Και ιδού τα πειστήρια όχι του εγκλήματος αλλά του χειρουργείου:

Μια μέρα πριν βγήκαμε το βράδυ

Την ημέρα της επέμβασης μέσα στο χειρουργείο

Με τα κοριτσια του αναισθησιολογικού!!!

Με εμένα!!!!

Με ενα απο τα παιδιά του χειρουργείου

Και κατα την διάρκεια της επέμβασης

Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

Στο Λούνα Παρκ

Δεν ξέρω αν σας έλλειψα για λίγες μέρες, όμως η ολιγοήμερη άδεια από το νοσοκομείο μου έχει δώσει τη δυνατότητα να ...χαλαρώσω και παράλληλα αποφάσισα να απομακρυνθώ για λίγο από βλαβερές συνήθειες όπως το διαδίκτυο. Η άδεια μου θα συνεχιστεί για ακόμα μια εβδομάδα, το ίδιο και η ξεκούραση και η χαλάρωση, δεν άντεξα όμως στον πειρασμό μιας ανάρτησης για την περίηγηση μας στο Λούνα Παρκ.

Και για να γίνομαι πιο συγκεκριμένη, αυτές τις ημέρες στην πόλη μας έχει έρθει το Λούνα Παρκ "Κατερίνα", το οποίο επισκεφήκαμε με μια παρέα φίλων και τη μικρή Ολυμπία. Αφού λοιπόν η μικρή μας φιλενάδα έπαιξε όσο ήθελε στα αμαξάκια και στα αεροπλανάκια, είπαμε και εμείς οι μεγαλύτεροι να δοκιμάσουμε το πειρατικό καράβι, μια κατασκευή που ταλανίζεται αριστερά και δεξιά και σηκώνει τους επιβάτες ψηλά, ψηλά, πολή ψηλά!!!

Πραγματικά, αυτό που νοιώσαμε δεν το περιμέναμε, αφού η ψυχή μας πήγε στην κούλουρη, ενώ λίγο έλειψε να χάσουμε τα ντολαμαδάκια και τα καλαμαράκια που είχαμε καταναλώσει λίγες ώρες πριν. Ουρλιαχτά και δυνατό κράτημα από τις προστατευτικές μπάρες ήταν τα μοναδικά μας όπλα, που δεν τα αφήσαμε βέβαια ανεκμετάλευτα . Αφού κατεβήκαμε και περιμέναμε κανένα εικοσάλεπτο να μπουν τα εσωτερικά μας όργανα στην φυσιολογική τους θέση, είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας στο παιχνίδι με τις μπάλες και τα αλογάκια (κατά τα άλλα πήγαμε για την μικρή Ολυμπία στο Λούνα Παρκ).

Το σενάριο είναι απλό: Έντεκα παίκτες προσπαθούν να ρίχνουν μπάλες σε διαδρόμους με τρύπες, σε κάθε παίχτη αντιστοιχεί ένα αλογάκι, που κάθε φορά που μπαίνει η μπάλα σε τρύπα προχωρά προς τον τερματισμό. Όποιος παίχτης ρίξει πιο πολλές φορές την μπάλα του στις τρύπες, προωθεί πιο γρήγορα το αλογάκι του και κερδίζει. Προσπάθησα δύο φορές. Την πρώτη φορά μάθαινα, αλλά τα κατάφερα αρκετά καλά. Τη δεύτερη φορά όμως πήρα γρήγορο αλογάκι (τον Δον Κιχώτη) είμουν ασυναγώνιστη και.... τα κατάφερα. Έπαθλο μου ήταν ένας μεγάλος πάνινος όφις (φίδι) που τον πήρα αμέσως αγκαλιά.

Μετά παίξαμε και άλλα παιχνίδια, μαζί με τη μικρή μας φίλη και κερδίσαμε και κουκλάκια στο ψάρεμα. Ο μπαμπάς της μάλιστα της κέρδισε ένα ολόκληρο φεγγάρι στα αλογάκια.

Γενικά περάσαμε πολύ όμορφα, και οι μικροί και οι μεγάλοι, που δεν χάσαμε την ευκαιρία να νιώσουμε λίγο παιδιά. Κερδισμένη βέβαια βγήκε και η Λολίτα που απέκτησε καινούρια παρέα στο σπίτι.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Ένας διαφορετικός '"αιματοκρήτης"

Ο Παγκρήτιος Σύνδεσμος Δωρητών Οργάνων Σώματος («Αιματοκρήτης») είναι ένα νομικά αναγνωρισμένο μη κερδοσκοπικό σωματείο που λειτουργεί στην Κρήτη εδώ και 25 περίπου χρόνια. Πρωταρχικός σκοπός του Συλλόγου υπήρξε η ευαισθητοποίηση των πολιτών στην ιδέα της δωρεάς ιστών και οργάνων. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται πλέον ενεργά και με τη διάδοση ιδεών όπως η εθελοντική αιμοδοσία, η δωρεά μυελού των οστών και η δωρεά ομφαλοπλακουντιακού αίματος. Βασικοί άξονες δράσης είναι η διοργάνωση τακτικών αιμοδοσιών, η πραγματοποίηση ενημερωτικών εκδηλώσεων, η δημιουργία και διανομή έντυπου υλικού και η με διάφορες ενέργειες ευαισθητοποίησης προαγωγή των ανωτέρω θεσμών.

Όραμα των μελών του συλλόγου είναι να υπάρξει μια μέρα που, κανένας δε θα ψάχνει για αίμα, κανένας δε θα αναζητά συμβατό δότη μυελού των οστών, κανένας δε θα περιμένει μόσχευμα σε λίστες αναμονής. Επειδή απλά θα υπάρχει επάρκεια: Επάρκεια σε αίμα, επάρκεια σε ιστούς, επάρκεια σε όργανα… ΕΠΑΡΚΕΙΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΙΑ….
Στοιχεία επικοινωνίας:
Διεύθυνση: Μιχαήλ Σηφάκη 15, Ηράκλειο Κρήτης, Τηλέφωνο:2810239773,Emai:aimatocritis@hotmail.com, Ομάδα στο facebook

Η 9 Μαρίου 2009 έχει οριστεί Πανελλήνια Ημέρα Εθελοντικής Αιμοδοσίας, ημέρα αφιερωμένη στη μνήμη του Ηλία Πολίτη. Μέλη του συλλόγου ¨Αιματοκρήτης" θα βρίσκονται στο κέντρο του Ηρακλείου (πλατεία Ελευθερίας) για να ενημερώσουν, να διανείμουν πληροφοριακό υλικό και να ευαισθητοποιήσουν για το θέσμό της εθελοντικής προσφοράς αίματος.

H 9 Μαρτίου είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ηλία Πολίτη. Ο Ηλίας Πολίτης γεννήθηκε στη Κέρκυρα το 1916. Ήταν Ιδρυτής και Διευθυντής του περιφερειακού Κέντρου Αιμοδοσίας και Παραγώγων Πλάσματος του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας Πειραιά. Έδωσε τον εαυτό του για να οργανωθεί και να εξελιχθεί η εθελοντική αιμοδοσία. Εκείνος πρώτος ανέλαβε την προσπάθεια παρασκευής παραγώγων αίματος, αφιερώνοντας ολοκληρωτικά την επιστημονική του προσπάθεια και αναλώνοντας κυριολεκτικά τη ζωή του. Ο ξαφνικός χαμός του το Μάρτη του 1976 την ώρα του καθήκοντος ήταν μια πραγματική απώλεια.

Η 9 Μαρτίου είναι μια αφορμή να αναλογιστούμε πως οφείλουμε να βοηθήσουμε όλοι για να γίνει η χώρα μας αυτάρκης σε εθελοντικά προσφερόμενο αίμα.

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Ειμασταν όλοι εκεί για τα γενέθλια σου!!!

Όλοι είμασταν εκεί για να σου ευχηθούμε για τα γενεθλια σου, και εγω εκεί δίπλα σου να σε στηρίζω και να χαίρομαι που είσαι τόσο ευτυχισμένος!!!Εύχομαι να είμαστε πάντα ευτυχισμένοι!!!Χρόνια σου πολλά και να σε χαίρομαι!!!